zamanla her şey değişir…
İki yanında sıralı mağazalarıyla, İstanbul’un önemli alışveriş caddelerinden biri olan Rumeli Caddesi, Şişli(http://www.degisti.com/index.php/archives/15379) ilçesinde yer alır. Caddenin doğu ucu Nişantaşı merkezden başlayarak batıya, Şişli’nin ana caddesi olan Cumhuriyet Caddesi’ne doğru ilerler.
Göksu Deresi,Göztepe’nin güney yamaçlarından inen sel yataklarının birleşmesiyle meydana gelir ve tepelik bir alanda hafif büklümler çizerek, Göksu Çayırı denilen düzlüğün kuzey kenarında, Boğaz’a dökülür. Aynı ovanın güney kenarından geçen Küçüksu ise Küçüksu Kasrı(http://www.degisti.com/index.php/archives/4489) yanında denize ulaşır. Bu iki akarsuya Batılı seyyahlar, Anadolu veya Asya Tatlı Suları demiştir. Bu isim Bizans devrinde Göksu’ya verilen, Potamion (küçük ırmak) adından türemiştir.
Aksaray,şehrin en geniş vadilerinden birinde kurulmuş, İstanbul’un Fatih ilçesine bağlı bir semttir. Millet Caddesi(http://www.degisti.com/index.php/archives/11706) ile Vatan Caddesi’nin(http://www.degisti.com/index.php/archives/7179) kesiştiği noktada yer alan Aksaray,Yenikapı,Fındıkzade,Unkapanı ve Fatih semtleriyle çevrelenmiştir.
Aksaray meydanı Bizans zamanında Bovis adıyla bilinen ünlü bir meydandı. Öküz meydanı denilen bu meydanda büyük sığır pazarları kurulurdu.
Yerleşim, fetihden sonra hızla Türkleşmeye başlamıştır. Fatih Sultan Mehmet’in veziriazamı İshak Paşa,çıktığı Karaman seferinde Konya Aksaray’ı ele geçirince,bölge halkını İstanbul’a göndermiş; o göçmenlerin yaşadığı bölgeye de “Aksaray” denmiştir.
Bab-ı Ali, basitleştirilmiş şekli ile Babıali, Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde Sadrazamlık binasına ve daha geniş anlamıyla da Osmanlı hükümetine verilen isimdi.
Osmanlı İmparatorluğu’nda, XV. ve XVI. asırda devletin sivil bürokrasisi ve bu bürokrasiye bağlı birimler oldukça küçük olduğundan, devlet yazışmaları sadrazamın şahsi konutlarında yapılırdı. XVII.yüzyıldan sonra devletin örgütleniş şekli değişip gelişince, devlet işleri yönetiminin tek bir merkezden yürütülmesi kararı alınmış ve bu amaçla Bab-ı Ali kurulmuştur. “Yüksek kapı”, “yüce kapı” anlamlarını taşıyan Bab-ı Ali, sadrazam konağını işaret etmektedir. Sadrazam konağına, anlamı genişledikçe “Paşa Kapısı” ve “Bab-ı Asafi” denmeye başlanmıştır. 1808’deki Alemdar olayından sonra yeniden yaptırılan binaya, dönemin padişahı II. Mahmut ( Mahmud-ı Adli) dolayısıyla Bab-ı Adl ya da Bab-ı Adli denmiş,19. yüzyılın ikinci yarısında kelime, Bab-ı Ali ‘ye dönüşmüştür.
İstanbul’un tarihi yarımada olarak bilinen kısmında yer alan Eminönü semti, kuzeyden Haliç(http://www.degisti.com/index.php/archives/5934), güneyden Marmara Denizi, doğudan İstanbul Boğazı(http://www.degisti.com/index.php/archives/511) ve batıdan Fatih ilçesi ile çevrilidir. Osmanlı döneminde Deniz Gümrüğü ve Gümrük Eminliğinin burada bulunması sebebiyle Eminönü adını alan yerleşim, Fatih ilçesiyle birlikte Cumhuriyetin ilk yıllarında İstanbul’un merkezi ilçelerinden biri olmuştur.İlçe olduğu dönemde yüzölçümü bakımından Adalar’ın(http://www.degisti.com/index.php/archives/846) ardından İstanbul’un en küçük ilçesi olan Eminönü,2008 yılında Fatih ilçesine bağlanmıştır.
Fenerbahçe Parkı, Kadıköy Kalamış’da, Fenerbahçe burnunda yer alan parktır. Bir adanın üzerinde bulunan park, Fenerbahçe Burnu’na bir köprüyle bağlanmaktadır.Fenerbahçe adası bugünkü adını, yarımadanın batı ucundaki fener kulesinden almıştır.
Kalkhedon’un içinde yer alan Fenerbahçesi, Kadıköy’ün mezarlığı idi. Bizans çağında Hiera ve Heraia adını alan bu toprak parçasının ilk görkemini kazanması, Doğu Roma İmparatoru İustinianus’un eşi Theodora için yaptırdığı söylenen saray ile başlamıştır. Prokopius “Dünyanın hiç bir yerinde, bir saray için seçilebilecek bu güzellikte bir kara parçası yoktur”demiştir. İmparator, yarımadanın lodos tutmayan yanı olan EUTROPİ LİMANI(Kalamış Koyu) tarafına bir mendirek yaptırmış, 4 metre eninde, 4 metre boyunda büyük taşlardan yapılan ve denizden 1 metre yükselen mendirek, başka tesisler yapılırken betonların arasında kaybolup gitmiştir.
Bizans döneminde Ayasofya(http://www.degisti.com/index.php/archives/5873) Meydanı’ndan başlayıp Edirnekapı’ya(http://www.degisti.com/index.php/archives/2760) kadar uzanan,iki yanında üzeri örtülü sütunların olduğu Mese adı verilen caddeye,Osmanlı döneminde,Divan-ı Hümayun’a gelen ve giden vezirler,elçiler,askerler ve diğer yöneticiler buradan geçtiği için Divanyolu denmiştir.